سنت ها و آداب و رسوم در هر شهر و روستا از تنوع بسیار برخوردارست اما یکی از سنت های فراگیر در بیشتر نقاط کشور خصوصا مناطق روستایی جمع آوری پول در عروسی هاست.

بعضی عروسی خود را درباغ می گیرند . کارت دعوتهای زرق و برق دار،ماشین عروس آنچنانی ، لباسهای گرانقیمت ، ارکستر با شکوه،سلف سرویس از ابتدا تا انتهای مجلس با انواع  شیرینی و خوردنی ها و نوشیدنی های مجاز و غیرمجاز!! هفت نوع غذا بهمراه دوازده نوع سالاد و دسر در انواع طمع ها و خلاصه یک عروسی پرهزینه با مهمانهای کرواتی و باکلاس و ....

اما در روستاها همه روستا که دعوتند ، از ابتدای غروب سازو دهل براه است و جوانهای قریه با شلوارهای کمر تنگ و پاچه گشاد با کمربندهای پهن و پولک دوزی با رقص های باباکرمی و...

بخاطر جمعیت زیاد شام در مسجد یا تکیه سلف می شود همه تو در تو می نشینند و مثل غذای عاشورا می خورند و آخرهم پول می دهند.

شام عروسی یک ویلمه به پاس دامادی فرزند از طرف پدر داماد است که به مردم می دهد و یک شادباش و طلب دعای خیر مردم برای تازه عروس و داماد برای آغاز یک زندگی مشترک است و حال جمع آوری پول در عروسی از مهمانها چه فلسفه ای دارد ؟

خانواده ای که فرزندی ندارد یا یک فرزند دارد و به هر عروسی که دعوت می شود و پول می دهد چه؟

بالاخره صحنه جالبی نیست و هر زمانیکه  صحنه جمع آوری پول را می بینم تصور جالبی از داماد و خانواده او برایم ایجاد نمی شود و همیشه این ذهنیت با من خواهد بود .